Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

musical instruments

  • 1 organicus

    orgănĭcus, a, um, adj., = organikos.
    I.
    Of or relating to implements, mechanical:

    telarum organica administratio,

    Vitr. 10, 1, 5.—
    II.
    Of or belonging to musical-instruments, instrumental, musical: alterum (melos), quod vocant organicon, Cato ap. Non. 77, 9.—
    B.
    Subst.: orgănĭcus, i, m., a musician, Lucr. 5, 334; 3, 132; 2, 412.

    Lewis & Short latin dictionary > organicus

  • 2 cōnspīrātus

        cōnspīrātus adj.    [P. of conspiro], conspiring, agreeing, in conspiracy: his conspiratis factionum partibus, Ph.: pila coniecerunt, in concert, Cs.
    * * *
    I
    conspirata, conspiratum ADJ
    having conspired/agreed, having entered into a conspiracy; acting in concert
    II
    sounding together (of musical instruments); agreement (L+S); harmony

    Latin-English dictionary > cōnspīrātus

  • 3 praecinō

        praecinō cinuī, —, ere    [prae+cano].—Of musicians, to make music before, play at: sacrificiis, L.: carmine cum magico praecinuisset anus, i. e. had uttered an incantation, Tb.—Of musical instruments, to make music before, be played at: epulis magistratuum fides praecinunt.—Fig., to foretell, predict: magnum aliquid populo R.
    * * *
    praecinere, praecinui, praecentus V

    Latin-English dictionary > praecinō

  • 4 circumlinio

    circum-lĭno, lĭtum, 3 ( perf. late Lat. circumlinisti, Vulg. Ezech. 23, 40), v. a. (access. form circumlĭnĭo, īre; cf. lino; so,

    circumliniunt,

    Quint. 12, 9, 8 Spald. N. er.:

    circumliniri,

    id. 1, 11, 6:

    circumliniendus,

    Col. 6, 16, 3; 6, 17, 9).
    I.
    Aliquid alicui, to smear, stick, or spread all over, to besmear:

    vulneribus aliquid circumlinitur,

    Plin. 22, 23, 49, § 103:

    Galbanum ramis ellebori circumlitum,

    id. 24, 5, 13, § 22:

    ciroumlita taedis sulfura,

    Ov. M. 3, 373.—Far more freq.,
    II.
    Aliquid aliquā re, to besmear something all over with something, to anoint, bedaub (class.; most freq. in part. perf. pass.):

    oculum pice liquidā,

    Col. 6, 17 fin.:

    labellum luto,

    id. 12, 44, 1. — Absol.:

    oculum,

    Plin. Ep. 6, 2, 2:

    alvos fimo bubulo,

    Plin. 21, 14, 47, § 80; 28, 11, 47, § 167.—In part.: corpora fuco, * Lucr. 2, 744: circumliti mortui cerā, * Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    fictile argillā,

    Plin. 33, 9, 46, § 131 al.:

    pictura, in quā nihil circumlitum est,

    is painted around, Quint. 8, 5, 26.—
    B.
    - Trop.: extrinsecus adductis ea rebus circumliniunt, they elevate them, as it were, by strong coloring, embellish, Quint. 12, 9, 8.—And (the figure derived from smearing musical instruments with wax, in order to produce a deep tone): simplicem vocis naturam pleniore quodam sono circumlinire, quod Graeci katapeplasmenon dicunt, Quint. 1, 11, 7; cf. id. 11, 3, 20:

    nisi (mendacium) ornatu aliunde quaesito circumlitum fuerit ac politum,

    Lact. 3, 1, 3.—
    C.
    Poet., in gen., to cover, clothe: circumlita saxa musco, * Hor. Ep. 1, 10, 7: (Midas) auro, Ov M. 11, 136.

    Lewis & Short latin dictionary > circumlinio

  • 5 circumlino

    circum-lĭno, lĭtum, 3 ( perf. late Lat. circumlinisti, Vulg. Ezech. 23, 40), v. a. (access. form circumlĭnĭo, īre; cf. lino; so,

    circumliniunt,

    Quint. 12, 9, 8 Spald. N. er.:

    circumliniri,

    id. 1, 11, 6:

    circumliniendus,

    Col. 6, 16, 3; 6, 17, 9).
    I.
    Aliquid alicui, to smear, stick, or spread all over, to besmear:

    vulneribus aliquid circumlinitur,

    Plin. 22, 23, 49, § 103:

    Galbanum ramis ellebori circumlitum,

    id. 24, 5, 13, § 22:

    ciroumlita taedis sulfura,

    Ov. M. 3, 373.—Far more freq.,
    II.
    Aliquid aliquā re, to besmear something all over with something, to anoint, bedaub (class.; most freq. in part. perf. pass.):

    oculum pice liquidā,

    Col. 6, 17 fin.:

    labellum luto,

    id. 12, 44, 1. — Absol.:

    oculum,

    Plin. Ep. 6, 2, 2:

    alvos fimo bubulo,

    Plin. 21, 14, 47, § 80; 28, 11, 47, § 167.—In part.: corpora fuco, * Lucr. 2, 744: circumliti mortui cerā, * Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    fictile argillā,

    Plin. 33, 9, 46, § 131 al.:

    pictura, in quā nihil circumlitum est,

    is painted around, Quint. 8, 5, 26.—
    B.
    - Trop.: extrinsecus adductis ea rebus circumliniunt, they elevate them, as it were, by strong coloring, embellish, Quint. 12, 9, 8.—And (the figure derived from smearing musical instruments with wax, in order to produce a deep tone): simplicem vocis naturam pleniore quodam sono circumlinire, quod Graeci katapeplasmenon dicunt, Quint. 1, 11, 7; cf. id. 11, 3, 20:

    nisi (mendacium) ornatu aliunde quaesito circumlitum fuerit ac politum,

    Lact. 3, 1, 3.—
    C.
    Poet., in gen., to cover, clothe: circumlita saxa musco, * Hor. Ep. 1, 10, 7: (Midas) auro, Ov M. 11, 136.

    Lewis & Short latin dictionary > circumlino

  • 6 crepundia

    crĕpundĭa, ōrum, n. [id.], a rattle; and specif.,
    I.
    Most freq., a child's rattle (cf. Ruhnk. ad Ter. Eun. 4, 6, 15), Plaut. Mil. 5, 6; id. Rud. 4, 4, 37; 5, 3, 7; id. Cist. 3, 5; 3, 4; 1, 4; Cic. Brut. 91, 313 Jahn ad loc.; Plin. 11, 51, 112, § 270.—Hence, ‡

    A CREPVNDIIS,

    from childhood, Inscr. Orell. 1183.—
    B.
    An amulet, App. Mag. p. 310, 19.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > crepundia

  • 7 exclamo

    ex-clāmo, āvi, ātum, 1, v. n. and a.
    I.
    Neut., to call or cry aloud, to call or cry out, to exclaim:

    cum exclamasset Laelius,

    Cic. Rep. 6, 12 fin.:

    in stadio cursores exclamant quam maxime possunt,

    id. Tusc. 2, 23, 56; cf. Plaut. Most. 2, 2, 57:

    majus,

    Cic. Tusc. 2, 24, 56:

    contiones saepe exclamare vidi, cum apte verba cecidissent,

    i. e. to applaud loudly, id. Or. 50, 168; cf. Quint. 1, 6, 45.— Pass. impers.:

    quoties exclamandum erit, lateris conatus sit ille, non capitis,

    Quint. 1, 11, 8; 3, 8, 59.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of inanim. and abstr. things (postAug.):

    apud hunc (oratorem) patria ipsa exclamabit,

    Quint. 12, 10, 61:

    ignis exclamat,

    i. e. crackles aloud, makes a noise, Stat. Th. 6, 202:

    dominae femur exclamare coëgit,

    Juv. 6, 423:

    quae (verba) aut maxime exclamant, aut sono sunt jucundissima,

    Quint. 8, 3, 17:

    minus exclamantes syllabae,

    id. 9, 4, 137.—
    2.
    Of a sound made with musical instruments:

    sacris tubis,

    Vulg. 1 Macc. 16, 8; cf. 3, 54; 4, 40.—
    II.
    Act., to call out, say aloud, exclaim.
    A.
    With inanim. objects.
    (α).
    With an object-clause, in oratio recta:

    ibi nescio quis maxima Voce exclamat: Alcumena, adest auxilium, ne time,

    Plaut. Am. 5, 1, 12: cf.:

    non possum quin exclamem: Euge, euge, etc.,

    id. Trin. 3, 2, 79 (quoted Cic. de Or. 2, 10, 39):

    mihi libet exclamare, Pro deum, etc.,

    Cic. N. D. 1, 6, 13; Ter. Eun. 4, 1, 11; id. Ad. 4, 4, 10; Quint. 6, 3, 81; Hor. S. 1, 7, 33; Ov. M. 5, 13 al.—With acc. and inf.:

    hic exclamat, eum sibi esse sodalem,

    Plaut. Capt. 3, 2, 11; Ter. Eun. prol. 23.—
    (β).
    With ut:

    quas (geometricas formas) ut vidisset, exclamavisse, ut bono essent animo, videre enim se hominum vestigia, etc.,

    Cic. Rep. 1, 17:

    ut equites desilirent,

    Liv. 4, 38, 2.—
    (γ).
    With acc.:

    quaedam,

    to utter, Quint. 6, 2, 26:

    multa memoria digna,

    id. 2, 11, 2.—
    B.
    With personal objects, to call upon:

    voce clara exclamat uxorem tuam,

    Plaut. Am. 5, 1, 68: M. Brutus cruentum pugionem tenens Ciceronem exclamavit, Anton. ap. Cic. Phil. 2, 12, 30:

    aliquem suo nomine,

    Cael. Aur. Acut. 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > exclamo

  • 8 initium

    ĭnĭtĭum, ĭi, n. [ineo], a going in, en trance.
    I.
    A beginning, commencement (syn.: principium, exordium).
    A.
    Lit.:

    bonis initiis orsus tribunatus, tristes exitus habuit consulatus,

    id. Brut. 34, 128:

    initio accusationis,

    id. de Or. 1, 26, 121:

    initium capere,

    Caes. B. G. 1, 1:

    dicendi initium sumere,

    Cic. Leg. 2, 1, 1:

    facere initium confligendi,

    id. Phil. 14, 14, 36:

    caedis initium ab aliquo facere,

    id. ib. 5, 7, 20:

    male ponere initia,

    id. Att. 10, 18, 2:

    ducere ab aliqua re,

    id. ib. 9, 9, 2:

    ab initio res quem ad modum facta sint, exponemus,

    Cic. Rosc. Am. 5, 14: ab ultimo initio [p. 956] repetere, Auct. Her. 1, 9, 14:

    seditionem ab altiore initio repetam,

    Tac. H. 2, 27:

    quia initio caedis orto difficilis modus,

    id. ib. 1, 39.— Pleon.: querellae ab initio tantae ordiendae rei absint, Liv. praef. § 12; cf.:

    prima initia incohare,

    id. 3, 54, 9:

    primum initium certaminis,

    id. 6, 12, 10. — The abl. sing. is used adverbially, in the beginning, at first:

    quemadmodum senatus initio censuit,

    Cic. Fam. 1, 7, 4:

    redeo ad illud quod initio scripsi,

    id. ib. 1, 7, 5; Nep. Thras. 1, 5; id. Tim. 3, 1; id. Alc. 5, 3; Curt. 3, 8, 17 al.; cf. Zumpt, Gram. § 475. —
    B.
    Transf.
    1.
    Constituent parts, elements:

    inde est indagatio nata initiorum, et tamquam seminum, unde essent omnia orta, generata, concreta,

    Cic. Tusc. 5, 24, 69: illa initia, et, ut e Graeco vertam, elementa dicuntur ( = stoicheia), id. Ac. 1, 7, 26;

    so of death: Augustus in sua resolutus initia,

    Vell. 2, 123, 3. —
    2.
    First principles, elements cf a science:

    illa initia mathematicorum, quibus non concessis digitum progredi non possunt,

    Cic. Ac. 2, 36, 116.—
    3.
    Beginning, origin:

    quomodo initium nobis rerum omnium ortus noster adferat, sic exitum mors, etc.,

    Cic. Tusc. 1, 38, 91:

    natus obscurissimis initiis,

    Vell. 2, 761; cf.: pauca ab initio causisque talium facinorum non absurda, which relate to the origin, etc., Tac. H. 4, 48.—
    4.
    Auspices, because with them everything was begun; hence, the beginning of a reign:

    novis initiis et ominibus opus est,

    i. e. of a new king, Curt. 5, 9, 4.—
    II.
    Secret sacred rites, sacred mysteries, to which only the initiated were admitted:

    initia vocantur potissimum ea, quae Cereri fiunt sacra,

    Varr. R. R. 3, 1, 5:

    initia Cereris,

    Liv. 31, 47, 2; cf.

    39, 8, 5: nihil melius illis mysteriis, quibus ex agresti immanique vita exculti ad humanitatem et mitigati sumus, initiaque ut appellantur, ita re vera principia vitae cognovimus,

    Cic. Leg. 2, 14, 36; Just. 2, 6:

    initia Samothracum,

    Curt. 8, 1, 12:

    initiis pacis, foedus cum feritur,

    Varr. R. R. 2, 4, 9.—
    B.
    Things ( musical instruments) used in celebrating these mysteries:

    Typanum, tubam, Cybele, tua, mater, initia,

    Cat. 63, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > initium

  • 9 organum

    orgănum, i, n., = organon, an implement, instrument, engine of any kind (mostly post-Aug.), Col. 3, 13, 12.—Of military or architectonic engines (whereas machina denotes one of a larger size and more complicated construction), Vitr. 10, 1.—Of musical instruments, a pipe, Quint. 11, 3, 20; 9, 4, 10; Juv. 6, 3, 80; Vulg. Gen. 4, 21; id. 2 Par. 34, 12 et saep.—Of hydraulic engines, an organ, water-organ:

    organa hydraulica,

    Suet. Ner. 41: aquatica, Mythogr. Lat. 3, 12.—Of a church-organ, Cass. Expos. in Psa. 150; Aug. Enarr. in Psa. 150, n. 7.—
    B.
    Transf.: organum oris, the tongue of a man, Prud. steph. 10, 2.—
    II.
    Trop., an implement, instrument, Quint. 1, 2, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > organum

  • 10 pulso

    pulso, āvi, ātum ( inf. parag. pulsarier, Lucr. 4, 931), 1, v. freq. a. [id.], to push, strike, beat (cf.: tundo, ferio, pello).
    I.
    Lit.:

    cum pulsetur agiteturque incursione atomorum sempiternā,

    Cic. N. D. 1, 41, 114:

    semine in pila pulsato,

    Plin. 19, 8, 45, § 158:

    lictores ad pulsandos verberandosque homines exercitatissimi,

    Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142; cf.:

    pulsari alios et verberari,

    id. ib. 2, 3, 26, §

    66: pulsatus parens,

    Verg. A. 6, 609:

    legatos pulsasse dicebantur,

    Liv. 38, 42; Tac. H. 4, 45:

    ubi tu pulsas, ego vapulo tantum,

    Juv. 3, 289:

    ostium,

    to knock, Plaut. Bacch. 4, 1, 7:

    ostia,

    Hor. S. 1, 1, 10; cf.

    ostiatim,

    Quint. 5, 10, 122:

    fores,

    Ov. M. 5, 448; so,

    pulso alone: pulsate, et aperietur vobis,

    Vulg. Matt. 7, 7:

    humum ter pede,

    to stamp upon the ground, Ov. F. 6, 330:

    gyrum pulsat equis,

    Prop. 4, 13, 11; cf.:

    tellurem pede libero,

    Hor. C. 1, 37, 1:

    prata choreis,

    Claud. Laud. Stil. 2, 381.—Of military engines:

    ariete muros,

    Verg. A. 12, 706:

    ariete turres,

    Sil. 16, 696:

    moenia Romae,

    id. 6, 643:

    cuspide portas,

    id. 12, 565:

    pulsabant turrim ariete,

    Amm. 20, 11, 21:

    moenia Leptitana,

    id. 28, 6, 15.—Of musical instruments:

    chordas digitis et pectine eburno,

    to strike, play upon, Verg. A. 6, 647:

    chelyn,

    Val. Fl. 1, 139:

    pectine nervos,

    Sil. 5, 463:

    cymbala,

    Juv. 9, 62.—Of things:

    pulsant arva ligones,

    Ov. Am. 3, 10, 31; id. M. 11, 529:

    nervo pulsante sagittae,

    Verg. G. 4, 313.—
    B.
    Transf., to strike against, to strike, touch any thing ( poet.):

    ipse arduus altaque pulsat Sidera,

    Verg. A. 3, 619; 10, 216; Sil. 9, 450:

    vasto qui vertice nubila pulsat,

    Val. Fl. 4, 149.—Of abstract subjects:

    ululatus pulsat aures,

    Claud. B. Get. 625.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to urge or drive on, to impel, to set in violent motion, to move, agitate, disturb, disquiet:

    dormientium animos,

    Cic. Div. 2, 58, 120:

    multa in unum locum confluunt, quae meum pectus pulsant,

    Plaut. Ep. 4, 1, 3:

    quae te vecordia pulsat,

    Ov. M. 12, 228:

    corda pavor pulsans,

    Verg. G, 3, 105; cf.:

    curru Phoebe medium pulsabat Olympum,

    id. A. 10, 216:

    variā meritos formidine pulsant,

    Val. Fl. 3, 390:

    urbes rumoribus,

    to disturb, Petr. p. 679:

    invidia pulsat pectus,

    Sen. Agam. 134:

    aliquem querelis,

    Stat. Th. 8, 249; cf.: astra querelis, Claud. in Eutr. 2, prooem. §

    51: superos vocibus,

    Sen. Herc. Oet. 1671.—
    B.
    In partic.
    1.
    To attack before a tribunal, i. e. to arraign, accuse:

    ex contractu ejus obligatus, pro quo pulsabatur,

    Dig. 11, 1, 11:

    non imponitur necessitas aliis pulsantibus respondere,

    ib. 5, 1, 2 med.
    2.
    Transf., in gen., to accuse, defame:

    pulsari crimine falso,

    Claud. B. Gild. 170:

    injusta Tartara,

    to accuse, charge, Stat. S. 5, 5, 77:

    apud principis aures existimationem viri fortis invidiā gravi pulsarent,

    Amm. 18, 4, 4.—
    C.
    To drive away, remove, put out of the way, Dig. 19, 2, 15, § 1:

    pericula,

    Claud. VI. Cons. Hon. 465.—
    D.
    To injure, insult:

    pulsatos infecto foedere divos,

    Verg. A. 12, 286:

    pulsatae majestatis imperii reus,

    of treason, Amm. 14, 7, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > pulso

  • 11 strepo

    strĕpo, ui, 3, v. n. and a.
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit., to make a noise; to rattle, rustle, rumble, murmur, hum, roar, etc. (mostly poet. and in post-Aug. prose;

    syn.: fremo, strideo): cum Achivi coepissent Inter se strepere, * Cic. poët. Div. 1, 16, 29: vocibus truculentis,

    Tac. A. 1, 25:

    apes in alvo strepunt,

    Plin. 11, 10, 10, § 26; cf. id. 11, 17, 17, § 54.—Of musical instruments ( poet.):

    rauco strepuerunt cornua cantu,

    Verg. A. 8, 2; so,

    litui,

    Hor. C. 2, 1, 18:

    fluvii strepunt Hibernā nive turgidi,

    id. ib. 4, 12, 3.—Of arms, etc.:

    strepit assiduo cava tempora circum Tinnitu galea,

    Verg. A. 9, 808:

    lancea,

    Val. Fl. 6, 302:

    tonitrua,

    Sil. 15, 145.—

    Of the place in which the sound is heard: strepit omnis murmure campus,

    Verg. A. 6, 709:

    omnia terrore ac tumultu,

    Liv. 25, 25, 9; cf. id. 21, 11, 6:

    urbs apparatu belli,

    id. 26, 51, 7; cf. Tac. H. 2, 84:

    aures clamoribus plorantium,

    Liv. 22, 14, 8:

    placidum aequor mille navium, remis,

    Tac. A. 2, 23:

    armorum paratu provinciae,

    id. H. 2, 84:

    mons tibiarum cantu tympanorumque sonitu,

    Plin. 5, 1, 1, § 7.—
    B.
    Trop.:

    Scythici equitatūs equorum gloriā strepunt,

    ring, resound with the glory, Plin. 8, 42, 64, § 156:

    intra Albanam arcem sententia Messalini strepebat,

    i. e. was not heard beyond, Tac. Agr. 45.—
    II.
    Act. (very rare):

    haec cum sub ipso vallo portisque streperent,

    bawled out, vociferated, Liv. 2, 45, 5:

    strepens immania,

    making strenuous accusations, Amm. 16, 6, 1:

    qui (lucus) Capitolium montem strepit,

    fills with rustling, Front. Ep. ad M. Caes. 3, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > strepo

  • 12 cantus

        cantus ūs, m    [1 CAN-], a musical utterance, singing, song: cantus vocum: Sirenum: cantu tremulo (i. e. voce anili), H.: cantu solata laborem, V.: in dicendo obscurior, musical play of voice. — With instruments, a playing, music: vocum et nervorum: citharae, H.: tubarum, L.: strepuerunt cornua cantu, V.: bestiae cantu flectuntur, by music. — Of birds and insects: avium citharaeque, H.: seros exercet noctua cantūs, V.: Cantūs luscinii, Ph.: gallorum, crowing: sub galli cantum, at cock-crow, H.: ales cantibus Evocat Auroram, O.: cantu rumpent arbusta cicadae, V. —Esp., an oracular song, incantation, charm: veridicos edere cantūs, Ct.: cantūsque artesque magorum, O.: cantu commotae Umbrae, V.
    * * *
    I
    tire, iron ring around a carriage wheel; wheel
    II
    song, chant; singing; cry (bird); blast (trumpet); poem, poetry; incantation

    Latin-English dictionary > cantus

  • 13 cantus

    cantus, ūs, m. [id.], the production of melodious sound, a musical utterance or expression, either with voice or instrument; hence, song, singing, playing, music (while carmen is prop. the contents or substance of the song, etc.; cf.:

    qui enim cantus moderatā oratione dulcior invenire potest? Quod carmen artificiosā conclusione aptius?

    Cic. de Or. 2, 8, 34).
    I.
    In gen.
    A.
    Of persons.
    1.
    With the voice, a singing, song; in full, cantus vocum, Cic. Rosc. Am. 46, 134:

    fit etiam saepe vocum gravitate et cantibus ut pellantur animi, etc.,

    id. Div. 1, 36, 80:

    cantus vocis juvat sociatā nervorum concordiā,

    Quint. 5, 10, 124:

    oris,

    id. 11, 3, [p. 282] 23:

    Sirenum,

    Cic. Fin. 5, 18, 49; Quint. 5, 8, 1; cf. Juv. 9, 150:

    comissationes, cantus, symphoniae,

    Cic. Cael. 15, 35; id. Verr. 2, 5, 13, § 31; id. Fin. 5, 18, 49; Lucr. 5, 1406:

    felices cantus ore sonante dedit,

    Tib. 3, 4, 40:

    cantu tremulo (i.e. voce anili),

    Hor. C. 4, 13, 5:

    praecipe lugubres Cantus,

    id. ib. 1, 24, 3:

    longum cantu solata laborem,

    Verg. G. 1, 293; cf.:

    est etiam in dicendo quidam cantus obscurior,

    musical play of voice, Cic. Or. 17, 57.—
    2.
    With instruments, a playing, music:

    in nervorum vocumque cantibus,

    Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Rosc. Am. 46, 134:

    citharae,

    Hor. C. 3, 1, 20:

    horribili stridebat tibia cantu,

    Cat. 64, 264:

    querulae tibiae,

    Hor. C. 3, 7, 30:

    dulcis tibia cantu,

    Tib. 1, 7, 47:

    bucinarum,

    Cic. Mur. 9, 22:

    simul ac tubarum est auditus cantus,

    Liv. 25, 24, 5:

    lyrae,

    Plin. 34, 8, 19, § 72:

    tibicines, qui fidibus utuntur, suo arbitrio cantus numerosque moderantur,

    Cic. Tusc. 5, 36, 104:

    cantu tubarum convocare concilium, Auct. B. G. 8, 20: raucisonoque mi-nantur cornua cantu,

    Lucr. 2, 619:

    rauco strepuerunt cornua cantu,

    Verg. A. 8, 2.—

    Of an actor: tardiores tibicinis modos et cantus remissiores facere,

    Cic. de Or. 1, 60, 254.—
    B.
    Of birds, etc.:

    raucisoni cantus,

    Lucr. 5, 1084:

    cantus avium et volatus,

    Cic. Div. 1, 42, 94; Hor. C. 3, 1, 20; App. Flor. 2, p. 349:

    volucrum,

    Quint. 10, 3, 24.—Of the nightingale, Phaedr. 3, 18, 2; Plin. 10, 29, 43, § 81.—Of the cock, a crowing: (galli) favent faucibus russis cantu plausuque premunt alas, Enn. ap. Cic. Div. 2, 26, 57 (Trag. Rel. v. 251 Vahl.); Cic. Mur. 9, 22; id. Div. 2, 26, 56:

    sub galli cantum,

    at daybreak, cock-crowing, Hor. S. 1, 1, 10:

    vigil ales cristati cantibus oris Evocat Auroram,

    Ov. M. 11, 597; Plin. 10, 21, 24, § 46; Quint. 11, 3, 51:

    fulix fundens e gutture cantus, Cic. Div, poët. 1, 8, 14: perdix testata gaudia cantu est,

    Ov. M. 8, 238:

    seros exercet noctua cantus,

    Verg. G. 1, 403:

    (cycni) cantus dedere,

    id. A. 1, 398.—
    II.
    Esp.
    A.
    Prophetic or oracular song:

    veridicos Parcae coeperunt edere cantus,

    Cat. 64, 306; cf. Tib. 1, 8, 4.—
    B.
    An incantation, charm, magic song, etc.: cantusque artesque magorum. Ov. M. 7, 195; 7, 201:

    at cantu commotae Erebi de sedibus imis Umbrae ibant,

    Verg. G. 4, 471:

    magici,

    Col. 10, 367:

    Haemoniis agitare cantibus umbras,

    Val. Fl. 6, 448:

    amores Cantibus solvere,

    Tib. 1, 2, 60; 1, 2, 45; 1, 2, 53:

    cantus e curru Lunam deducere tentat,

    id. 1, 8, 19; 4, 1, 63; 4, 4, 10; Ov. H. 12, 167; id. M. 4, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > cantus

  • 14 nervus

        nervus ī, m    [cf. νεῦρον], a sinew, tendon, muscle: nervi, a quibus artūs continentur: hoc nervos confirmari putant, Cs.— A cord, string, wire (of a musical instrument): ut nervi in fidibus sonant: cantu vocum et nervorum et tibiarum personare, stringed instruments.—The leather covering of a shield, Ta.— A bow-string: adductus, O.: nervo aptare sagittas, V.— A wire, string (controlling a puppet): Duceris ut nervis alienis mobile lignum, H.— A prison: ne istaec fortitudo in nervom erumpat, bring you into durance, T.: eximere de nervo civīs, L.— The penis, H., Iu.—Fig., a sinew, nerve, vigor, force, power, strength: digna res est ubi tu nervos intendas tuos, T.: omnibus nervis mihi conitendum est, ut, etc.: opibus ac nervis ad perniciem suam uti, Cs.: nervi belli pecunia: vectigalia nervos esse rei p.: loci inhaerentes in nervis causarum, intimately connected with: nervi coniurationis, leaders, L.—Of expression, force, energy: oratio nervos oratorios habet: sectantem levia nervi Deficiunt, H.
    * * *
    sinew/muscle/nerve; hamstring; tendon (as material); stringed instrument (pl.); strength; vigor, nerve, force, power; sexual power, virility; penis (rude); string/cord; bowstring; bow; (leather) thong; fetter (for prisoner); prison

    Latin-English dictionary > nervus

См. также в других словарях:

  • Musical Instruments — (Roget s Thesaurus) < N PARAG:Musical Instruments >N GRP: N 1 Sgm: N 1 musical instruments musical instruments Sgm: N 1 band band Sgm: N 1 string band string band brass band Sgm: N 1 orchestra orchestra Sgm: N 1 orchestrina orchestrina …   English dictionary for students

  • musical instruments — See panel   ▬▬▬▬▬▬▬▬ Musical instruments include: (STRINGED INSTRUMENTS): balalaika bandore banjo bazouki cello clarsach crwth double bass erhu colloq. fiddle guitar gusla harp hurdy gurdy lute …   Useful english dictionary

  • Musical Instruments in Church Services — • History of their use, starting with the organ Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Musical Instruments in Church Services     Musical Instruments in Church Services …   Catholic encyclopedia

  • Musical Instruments Digital Interface — Musical Instruments Digital Interface,   MIDI …   Universal-Lexikon

  • Musical instruments of Tripura — The Tripuri people of North East India and Bangladesh are very fond of music as their socio cultural life is also closely interwoven with it. The Tripuri musical instruments and music of the Tripuri tribes attract due to its richness and depth of …   Wikipedia

  • musical instruments — devices used to produce music (i.e. violin, guitar, flute, etc.) …   English contemporary dictionary

  • List of Chinese musical instruments — Music of China Timeline General topics Traditional Chinese instr …   Wikipedia

  • Steinway Musical Instruments — Rechtsform Aktiengesellschaft Gründung 1995 Sitz Waltham, Massachusetts, USA Leitung Michael T. Sweeney Chairman of th …   Deutsch Wikipedia

  • Fender Musical Instruments Corporation — Infobox Company company name=Fender Musical Instruments Corporation company logo= company slogan= vector logo= company type=Music Company genre= foundation=1946 founder=Clarence Leonidas Fender location=Scottsdale, Arizona, United States of… …   Wikipedia

  • List of musical instruments — The following is a list of musical instruments, categorized by section. Please add to List of musical instruments by Hornbostel Sachs number also. See also List of instruments by nationality and There are 482 musical instruments listed. This… …   Wikipedia

  • Traditional Thai musical instruments — ( th. เครื่องดนตรีไทย) are the musical instruments used in the traditional and classical musics of Thailand. They comprise a wide range of wind, string, and percussion instruments played by both the Thai majority as well as the nation s ethnic… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»